De Driedaagse: relaas van een geslaagde examenpoging

Jagen hoort bij de familie. Als klein jochie van 6 lag ik al met een verrekijker op mijn buik naar reeën te loeren. Mijn boeken van de boekenlijst voor het voortgezet onderwijs las ik in de hoogzit, met de verrekijker naast mij. En natuurlijk ging ik mee als er ergens gejaagd werd. Ik was al blij als ik de hazen mocht sjouwen.  Ik ging op de fiets naar school ipv met de trein, want dan zag ik onderweg ook nog eens wat. Of als ik in Oostenrijk mee mocht, de bergen in, waar halsbrekende toeren uitgehaald werden om gemzen en herten binnen te halen. Bivakkeren in de jachthut was een avontuur waar

mijn klasgenoten niks van snapten.  Spartaans, oerig, maar oh-zo gezellig! En terwijl de hele wereld afreisde naar Spanje, gingen wij ‘lekker saai’ naar het platteland in Duitsland…

Mijn verbondenheid met de natuur zat er al vroeg diep in.

Bij Dorhout Mees in Utrecht (Nobelstraat) mocht ik op mijn 16^e verjaardag een cadeautje ophalen dat meneer Dorhout Mees voor mij had klaar gelegd: de ‘Bijbel’ van de jacht: ‘De Jacht in Nederland’ door J. Antonisse. Dat moest ik maar even leren en dan kon ik mijn jachtakte halen… mocht ik ook schieten.

Het lot beschikte anders: studeren, reizen, auto’s, stappen, …..: ik had binnen een paar jaar nergens tijd meer voor. Door de jaren heen kwam de jacht verder van mij af te staan, hoewel ik af en toe nog wel mee ging binnen familiekring.

De jacht was gaandeweg ingeruild voor carrière. Maar de natuur, het wild bleef trekken.

Totdat ik een paar jaar geleden een auto kocht bij een fervent jager die de gevoelige snaar raakte: ik was meteen weer verkocht en besloot de jachtcursus te gaan doen om alsnog het papiertje te behalen dat ik eigenlijk mijn leven lang al wilde hebben. De theorie was een feest van herkenning: alleen honden vond ik moeilijk uit elkaar te houden.

Maar de praktijk was andere koek. Af en toe een rondje kleiduiven schieten leverde bij mij niks op (kogel ging prima). De continuïteit ontbrak en wat ik de vorige keer had geleerd was de keer daarop alweer ’vergeten’. Ik moest het anders aanpakken: dit werd niks zo.

Het lag in de lijn der verwachtingen dat de week vóór de praktijkexamens de officiële examenlocatie druk bezocht zou worden door examenkandidaten. Daarom had ik deze hele week voor het examen uitgetrokken om ’s ochtends vroeg, gelijk om 09:00 uur op de baan te staan bij Dorhout Mees. Ik wilde privéles kleiduiven schieten met aanvullend een rondje op de kogelbaan.

Zoals altijd werd ik hartelijk ontvangen, maar nu met de boodschap dat het zo druk was dat er geen plek meer was, ik had beter tijdig kunnen reserveren.

Volgende week examen en nu geen les mogelijk? In gedachten zag ik me al staan bij het herexamen in september….

Roel Ketelaar kwam ineens met de oplossing: dit seizoen is Dorhout Mees van start gegaan met een intensieve driedaagse training waarbij kogelschieten, kleiduiven schieten, instructielessen drijfjacht  en wild bereiden de hoofdingrediënten waren en dat alles meerde malen per dag. Er was misschien nog wel een plekje vrij…….

Ik pruttelde wat, omdat de cursus inclusief overnachting en diner was. Geweldig leuk natuurlijk, maar ik woon om de hoek en ik wist al dat mijn vrouw dit geen uitstekende oplossing zou vinden.

Roel wist raad: na enig overleg kon ik de  cursus ook volgen zonder diner en overnachting.

Het was een buitengewoon fideel aanbod waar ik graag op in ging.

De zon scheen en na een kennismakingsrondje bij de koffie had ik het gevoel dat dit een paar prachtige dagen gingen worden. Ik kreeg gelijk. 3 Dagen met veel plezier geoefend in een leuk team.

Ook achteraf ben ik erg blij aan de Driedaagse te hebben meegedaan. Toen ik met enige medecursisten van het theoriedeel had afgesproken, hebben we de voordelen en nadelen eens naast elkaar gelegd: de Driedaagse versus het op eigen gelegenheid instructielessen nemen.

1. Iedere dag was er een instructieles: een drijfjachtsimulatie met kleiduiven met voortdurende persoonlijke begeleiding. Veiligheid, afstand inschatten, voortdurend scannen en verkennen van de omgeving, richten of niet (….!), laden/ontladen, herkennen jachtsignalen en opstelling posten…: waar leer je dat?
2. Doordat je iedere dag 2, 3 en op verzoek soms 4 rondjes hagelschieten deed, leerde je spelenderwijs een juiste schiethouding, het juist aanleggen/schouderen en afleren op de korrel te letten maar je te focussen op het juist volgen en inhalen van de duif. Doordat je continue gedurende enige dagen achter elkaar hiermee bezig bent, is het niet meer een trucje dat je jezelf aanleert, maar een soort van automatisme van inschatten en handelen. De instructeurs namen de tijd voor je, gaven tips, deden handelingen voor, enz. Na iedere ronde zag ik verbetering van mijn handelen en een toenemend aantal treffers. Dit was voor mij één van belangrijkste redenen om de Driedaagse te volgen. Het op eigen gelegenheid oefenen met grotere tussenpozen maakt het eigen maken en ontwikkelen van dat ‘automatisme’ een stuk moelijker. Overigens betekent ‘automatisme’ hier dat je ook ALERT moest blijven. Veiligheid bleef voorop staan.
3. Iedere dag was er in minimaal tweemaal kogelschieten. Heel leerzaam als je weet dat 1/3 van de cursisten uitvallen op het 4^e schot. Door een vaste manier van handelen aan te leren werd de veiligheid gewaarborgd, bleef je ruimschoots binnen de tijd en met de tips van de instructeurs (o.a. beheersen ademhaling en zithouding),  ging het bij mij maar 1 x mis: ik schoot het ree van de naast gelegen baan. Spanning is hier de grootste spelbederver en hier werd je geleerd mee om te gaan.
4. Daarnaast was er een voortdurende focus op veiligheid. Tijdens alle oefeningen bleek steeds weer dat dit geen overbodige luxe was. Gewoonten zijn moeilijk te veranderen….. Het is vervelend steeds weer geconfronteerd te worden met eigen nalatigheid en dit maakt je extra alert op het omgaan met wapens versus omgeving. Vooral tijdens de oefeningen die als oefenexamens beschouwd konden worden. Het nabespreken leverde weer inzicht op in het eigen handelen.
5. Het programma was zodanig ingekleed dat aan het eind van iedere lesdag ruimte was voor persoonlijke wensen ten aanzien van bepaalde schietoefeningen. Er waren instructeurs voorhanden die graag met je meegingen om bijv. nog eens een rondje kleiduiven te doen of alleen de dwarse duiven nog eens te oefenen. Of om nog eens een rondje kogelschieten te doen.
6. Voor de liefhebbers: Dorhout Mees heeft een uitstekende keuken waar veel wild wordt bereid. Hier hebben we enige lessen gehad in het villen en ontleden van reeën en ganzen. Misschien niet ieders ding, maar als jager lijkt mij het wildbraad toch de kroon op het werk. En dan hoort het bereiden ervan ook bij de jacht. Wanneer krijgt een beginnend jager de kans om een ree klaar te maken voor de pot?
7. En misschien wel het belangrijkste: ik heb een paar geweldige dagen gehad.

Zo verwend als ik ben, kon hier geen vakantie tegenop, naast de goede vriendschappelijke band die ik heb opgebouwd met medecursisten: wij hopen elkaar nog vaak te ontmoeten.

Ook het afsluitende diner (wild natuurlijk!) was een feestje voor de smaakpapillen.

Overigens is de innerlijke mens 3 dagen lang verwend: we kwamen niks te kort en hebben regelmatig op het terras uitgeblazen met een drankje van het vrij intensieve programma.

U leest onderwijl eigenlijk niets over nadelen van de Driedaagse. Maar die hebben we ook amper kunnen ontdekken. Het is misschien niet de goedkoopste oplossing, omdat sommige examenkandidaten wellicht met minder lessen toe kunnen. Wat kost een x-aantal oefenrondjes op eigen gelegenheid versus de driedaagse cursus? Maar voor hen die de praktische oefeningen al onder de knie hebben, is de cursus ook niet bedoeld. Bij de Driedaagse word je ondergedompeld in alle praktische oefeningen voor het examen. Speciaal voor mensen die moeite hebben de techniek zich eigen te maken, extra motivatie nodig hebben, misschien wat slordig zijn in hun handelen….? Het kost wat, maar daar krijg je dan ook veel voor terug. Het kunnen voorkomen van een herexamen maakt deze investering in de Driedaagse al lonend. Afgezien van het plezier dat je er aan beleefd natuurlijk.

Het waren leuke, leerzame dagen. Via Roel Ketelaar, die ons bijna continue vergezelde tijdens de verrichtingen, kon ik een kijkje nemen achter de schermen van een goed opgezette en op elkaar ingespeelde organisatie. Ik heb weinig kunnen ontdekken dat aan het toeval werd overgelaten.

Dank je wel Roel, dank jullie wel Instructeurs en Mensen van de Bediening en Keuken!

Rest mij nog te zeggen dat ik mijn cursusleider Bert Boere van Stichting Jachtopleiding Nederland en andere gastsprekers/cursusleiders veel dank ben verschuldigd voor al hetgeen ik nog niet (voldoende) wist en de enthousiaste wijze waarop zij de lesstof brachten. En niet te vergeten: Damaris van het secretariaat van de Stichting Jachtopleiding voor haar organisatietalent en haar accurate handelen bij vragen.

En Maarten: dank je wel voor het opofferen van je vrije dag! Het heeft nut gehad.

Oh ja, …. het resultaat?

Geslaagd natuurlijk!

Freiherr Niels Barthmuss